Το επόμενο πρωί, οι δύο άντρες πήραν τις θέσεις τους μαζί με τα τσεκούρια τους και άρχισαν να κόβουν ξύλα. Ο ρυθμός τους στην αρχή ήταν ο ίδιος, αλλά μετά από μία ώρα ο ένας από τους δύο σταμάτησε τη δουλειά. Τότε ο άλλος κατάλαβε ότι ήταν η ευκαιρία του να συνεχίσει, ώστε να βγει νικητής.
Μετά από δέκα λεπτά περίπου, ο πρώτος ξυλοκόπος που είχε σταματήσει, ξανά έπιασε δουλειά. Δούλευαν σχεδόν στον ίδιο ρυθμό, όταν ο ξυλοκόπος που δούλευε ασταμάτητα, είδε το φίλο του να ξανά σταματάει, γι ακόμα ένα διάλειμμα. Σκέφτηκε ότι η νίκη βρισκόταν κοντά.
Αυτό κράτησε όλη μέρα. Και κάθε μία ώρα ο ένας ξυλοκόπος σταματούσε για δέκα λεπτά, ενώ ο άλλος συνέχιζε ασταμάτητος. Όταν ο χρόνος τελείωσε, ο ξυλοκόπος που δεν είχε σταματήσει καθόλου να εργάζεται όλη μέρα ήταν σίγουρος ότι είχε κερδίσει.
Όταν μέτρησαν τα ξύλα, κατάλαβε ότι είχε κάνει λάθος και έκπληκτος αναρωτιόταν τι είχε πάει στραβά: « Μα κάθε μία ώρα σταματούσες για ένα διάλειμμα δέκα λεπτών, πώς είναι δυνατόν να με κέρδισες;»
«Είναι πολύ απλό.. !», απάντησε ο δεύτερος ξυλοκόπος, «Κάθε μία ώρα, σταματούσα τη δουλειά για δέκα λεπτά και όταν εσύ συνέχιζες εγώ ακόνιζα το τσεκούρι μου…»
