Άραγε
ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
που πρεσβεύει η Ευρωπαϊκή
ένωση έχει εκλείψει…;
H
σκληρή πραγματικότητα της εικόνας
των προσφύγων, και το πραγματικό προσωπείο της Ευρώπης που υποδεικνύει σε
καθημερινή βάση , μέσω των αποφάσεων που
λαμβάνει για εκατομμύρια πρόσφυγες, θύματα του πολέμου δημιουργεί σε καθένα από εμάς ,συναισθήματα αγανάκτησης, οργής, απογοήτευσης αλλά και απορίας. Γινόμαστε όλοι «μάρτυρες» της σκληρής
πραγματικότητας και της εξαθλίωσης
που βιώνουν εκατομμύρια
πρόσφυγες στην χώρα μας,
μέσα από τις εικόνες που προβάλλονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το κύμα προσφύγων και μεταναστών που
καταφθάνει στην Ελλάδα, γιγαντώνεται, με
απόρροια
μεγάλο κόστος στις ανθρώπινες ζωές.
Η σύγχρονη
εποχή όπως αντιλαμβανόμαστε δοκιμάζεται
από πολλά προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά,
παραμέληση ηθικών αξιών, κρίσεις και
οι συνέπειες που υφίσταται είναι
δραματικές. Μέσα σε αυτό το κλίμα
ανασφάλειας, η Ευρωπαϊκή
ένωση η οποία κανονικά θα έπρεπε
να λειτουργεί σαν μια ευρωπαϊκή οικογένεια,
που θα άμβλυνε τις αντιθέσεις
και οι λαοί θα συνεργάζονταν, προσκρούει σε
συμφέροντα χωρών. Δεν
αποτελεί δυστυχώς εγγύηση
ομαλής ζωής με ελευθερία και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βλέπουμε χιλιάδες πρόσφυγες να
καταφτάνουν μέσα από αντίξοες συνθήκες έχοντας δίπλα τους τις
οικογένειες τους, μικρά παιδιά στην
αγκαλιά, όπου η ανασφάλεια, η θλίψη και ο φόβος είναι ζωγραφισμένα στο πρόσωπο
τους, αναζητώντας ένα παράθυρο ελπίδας. Τα όνειρα τους «στοιβάζονται» στους δρόμους, σε σκηνές, με
πολλούς κινδύνους να ελλοχεύουν
κυρίως για τα παιδιά και είναι πολλά
τα ερωτήματα που δημιουργούνται
και η απάντηση δυστυχώς είναι "συμφέροντα".
Συμφέροντα χωρών, όπου στον βωμό αυτών καμιά ευαισθησία και αλληλεγγύη δεν υφίσταται. Είναι αξιοσημείωτο να τονισθεί, ότι η Τουρκία πήρε την οικονομική βοήθεια που επιθυμούσε, ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ απέσπασε την πολιτική στήριξη που επιζητούσε. Παρ' όλα αυτά, οι γείτονες μας «στέλνουν» καθημερινά στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες, χωρίς να διαθέτουμε υποδομές και κονδύλια γι’ αυτούς για να φιλοξενηθούν με αξιοπρέπεια. Ενώ υπάρχουν μόνο χίλιες θέσεις σε κέντρα υποδοχής και αυτές κοντά στην Αθήνα. Γεμίζουν λοιπόν οι πλατείες και οι δρόμοι ανοίγοντας τον δρόμο στη δυστυχία των προσφύγων και μεταναστών . Μπορεί να μην διαθέτουμε τις υποδομές, έχουμε όμως υψηλό το αίσθημα του ανθρωπισμού, της ευαισθησίας και της αλληλεγγύης να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους.
Αναμφισβήτητα πρόκειται
για τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στη
σύγχρονη ιστορία που έχει
γνωρίσει η Ευρώπη. Μια κρίση η οποία ίσως μας κρούει τον κώδωνα
του κινδύνου και μας υπενθυμίζει ότι μόνο
μέσα από
την συνειδητοποίηση της κοινής μοίρας που ενώνει τους ευρωπαϊκούς λαούς, μπορεί να
επέλθει η ελευθερία, η ισότητα και ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ των
κρατών μελών. Πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί, λαμβάνοντας παραδείγματα ακόμα και από το οικείο περιβάλλον του, τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας..Πρόσφυγας σημαίνει ξεριζωμός, καθημερινοί
άνθρωποι άνδρες, γυναίκες, παιδιά που αναγκάστηκαν να πάρουν μέτρα απελπισίας για να σώσουν
την ζωή τους. Αξίζει λοιπόν να αναφέρουμε ένα απόσπασμα από το ποίημα «Για
τον όρο «μετανάστες» του γερμανού
συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρέχτ, όπου αποτυπώνει τον όρο
μετανάστης..
«Λαθεμένο
μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες»
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.
«Μετανάστες»
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.
Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα...»
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα...»
Γαρεφαλάκη Έφη
Εκπαιδευτικός Φιλόλογος
Master στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση
Φιλολογικά μαθήματα (Ηράκλειο - Γάζι - Αμμουδάρα)
Τηλ. +30 694.956.3452
